…hier had ik het onlangs met wat mensen over. Ik wandel graag. Bewegen is goed en fijn, toch? Maar soms heb ik het gevoel dat ik vlucht of dus metaforisch gezien “wegloop van je problemen”. Het recht-praten (cognitieve dissonantie) dat je gaat wandelen omdat “het gezond is” maar wat je eigenlijk doet “omdat je iets niet wil doen of doorvoelen in de omgeving waar je bent”.
Uiteindelijk is bewegen natuurlijk goed en fijn om te doen. Ook het binnenhalen van een frisse teug zuurstof en de energie van het bos. Maar het lost je probleem niet altijd op (tenzij het probleem is, dat je gespannen bent en gewoon ontspanning zoekt).
Hoe zit dat bij jou? Herken jij dat?
Lees er ook over in het artikel op Intermediair.